طهارت ظاهری ((طهارت بدن)):
همانطوری که بین ظاهر و باطن عالم مناسبت وجود دارد و این ظاهر و باطن از هم تاثیر میپذیرند، بین روح و بدن انسان نیز مناسبت وجود دارد که هم بدن در روح تاثیر میکند و هم روح در بدن.اگر طهارت هم در مرتبه بدن و هم در مرتبه روح مراعات شود،تاثیر بسیار زیادی در انسان خواهد داشت.این است که برای آدمی هم طهارت ظاهری(مانند طهارت بدن و لباس)و هم طهارت باطنی که طهارت در مقام نفس،عقل،خیال،وهم،سرّ و باطن است،نیاز میباشد.طهارت بدن را باید مقدمه پاکی روح قرار داد و لذا حضرت آقا در ابتدای بحث طهارت فرمودند: ((طهارت بدن از ادناس و قاذورات و طهارت حواس از اطلاق و رها کردن آنها در ادراکاتی که بدان نیاز نیست))طهارت بدن از دنس ها و قاذورات،همان طهارت بدن از نجاسات ظاهری است مثل اینکه انسان بعد از دفع کثافات،خودش را تطهیر کند.
الحمدلله اکنون مردم اجتماع ما به سمتی سوق پیدا کرده اند که سعی میکنند بیشتر طهارت بدن و
لباس را رعایت کنند و با رشد بهداشت مشکلاتی که در گذشته بر اثر عدم رعایت نظافت و پاکی وجود داشت،تا حدودی رفع شده است.
چند نکته مهم در طهارت ظاهری بدن:
انسان باید در چند مورد از بخش طهارت ظاهر توجه زیادی داشته باشد یکی از آنها طهارت بدن از جنابت است.تا جائیکه مواظب باشد حتی با بدن جنب به رختخواب نرود و نخوابد.بعضی از عزیزان رزمنده ما در ایّام جنگ خاطرات بسیار خوشی درین بخش از خودشان به یادگار گذشته اند.امکان نداشت رزمنده ای شب جنب شود و تا صبح با جنابت به سر ببرد.حتی در هوای سرد زمستان منطقه بهمنشیر خود را در آن رودخانه ها تطهیر میکردند.طهارت ظاهری بدن باعث میشود که بدن معتدل شود و انسان در امور ظاهری بدن افراط و تفریط نکند تا آنجا که باعث میشود نفس نیز به اعتدال راه پیدا کند.آنچه مهم است این است که تاثیر نا مطلوب جنابت بر روح شخص بسیار شدید است لذا در رفع این ناپاکی باید خیلی دقت شود.
دیگر اینکه انسان سعی کند خود را در مقابل اشیاء عالم برهنه نکند،در مقابل آفتاب و ماه و حیوانات و نظائر اینها خود را عریان ندارد.زیرا علاوه بر اینکه این موجودات شعور دارند با انسان مراوده شهودی نیز دارند.همینطور پدر و مادر نیز باید آگاه باشند و مراعات بسیاری از مسائل را در مقابل فرزندانشان بکنند.همبستری پدر و مادر در کنار گهواره فرزند یا کودک خردسال و یا فرزندی که در خواب است،بسیار تاثیر گذار میباشد.به همین دلیل روحیه بسیاری از فرزندان از همان دوران ابتدائی خراب میشود.چه بسا در دوران کودکی ولو اینکه در خواب باشد،روحیه و حالی را از پدر و مادر بگیرد که دیگر نشود با هیچ معلمی در دبستان و دبیرستان و با هیچ منبری در مسجد و حسینیه آن را تطهیر کرد.اینجا دیگر مسئولیت بر گردن پدر و مادر است.
مادری که قصد سرپا کردن کودک دارد نباید رو به قبله و یا پشت به قبله،این کار را انجام دهد و اگر چنین کاری را انجام دهد فعل حرامی مرتکب شده و این فعل بر کودک تاثیر گذار است.البته در روایت آمده است که اگر کودکی خود به سمت قبله نشست،کاری به او نداشته باشید چون او نمیفهمد،اما اگر صلاح دیدید راهنمائیش کنید.همه اینها باعث میگردد که نفس کودک معتدل شود و آهسته آهسته جان او به طرف طهارت روحی پیش رود.
طهارت حواس- زبان:
بعد از طهارت بدن از نجاسات،طهارت حواس میباشد،یعنی پاک بودن چشم و گوش و بینی و زبان و لمس از هرچه زاید است که مرحله بسیار سنگین و دشواری است.همانطور که میدانید انسان برای دست زدن به قرآن و تلاوت کردن آن باید وضو بگیرد.از آنجا که زبان و دهان نیز برای تلفظ حرف را مس میکنند،لذا این مسّ زبان و دهان نیز باید بر اساس طهارت باشد.به عنوان مثال اگر کسی بخواهد حرفی بزند که با دو جمله مفهوم کلامی خود را میرساند اگر بدون علّت آن را ادامه دهد و با ده جمله مطلبش را تمام کند،معلوم میشود که این زبان در حرف زدن طهارت نداشته است تا چه رسد به اینکه حرف گزاف و بیهوده بزند.
خود حرف زدن از رحمت رحمانیه حق است اما خوب حرف زدن و حرفهای خوب زدن جزء رحمت رحیمیه و خاصه خداوند میباشد.که حضرت آقا در الهی نامه خود فرموده اند: ((الهی به رحمت رحمانیه ات نطقم دادی،به رحمت رحیمیه ات سکوتم بده)) آدمی نباید دهان را برای هر حرفی که میخواهد باز کند.
خیلی ها فکر میکنند نجاست همین بول و غائط است که انسان آنرا از خودش دفع میکند و حال اینکه نجاست معنای عامی دارد که حرف بیهوده و گزاف را نیز شامل میشود و دهان به واسطه آن نجس میگردد و قابلیت خواندن قرآن را از دست میدهد.دهانی که به غیبت کردن،دروغ گفتن و فحش دادن و حرفهای گزاف و بیهوده زدن باز شود فاقد طهارت است و نشان از یک نجاست باطنی دارد.زیرا نجاست درون،نجاست بیرونی را نیز در پی دارد.گاهی ممکن است ظاهر بدن نجس باشد اما درون بدن نجس نباشد،اما در مورد بد دهان و آنکه حرف لغو میگوید باید گفت که درونش نجس بوده که به بیرون سرایت کرده است.به خاطر همین در روایات فرموده اند: با کسی که بد دهان است،رفیق نشوید زیرا دوستان بد دهان انسان را بد بار می آورند.زبان مبارک انسان همانند دیگر اعضایش موجودی است که خداوند آنرا پاک و طاهر خلق کرده که اگر انسان در حفظ پاکی آن کوشا نباشد و هر آنچه میخواهد بگوید علاوه بر نجاست زبانش و صوتی که از دهان خارج میشود،گوش مخاطب را نیز که این کلام را میشنود،آلوده و نجس میکند.و لذا آیه((لا یمسّه الّا المطهرون)) در همه جا جاری است.به خصوص شما جوانان باید سعی کنید از همین حالا زبانتان را مؤدب کنید.وقتی همدیگر را میخوانید به الفاظ خوش صدا بزنید.پدر و مادر نیز باید زحمت زیادی بکشند تا به فرزندان خود نیکو حرف زدن را بیاموزند.
بار دیگر عرض کنم که این دروس فراتر از مسائل فقهی عامیانه است و نیاز به مراقبات بسیار ویژه دارد.
نوشته شده در تاریخ سه شنبه 86 مرداد 2 توسط
مهدی نوروزی