باز موعدش رسیده. در برابر بزرگی نیایش عرفه دست و دلم می لرزد. خدا را شاکرم که باز فرصتی داده تا با حسین (ع) در عرفه هم نوا شویم. فرصتی کم نظیر برای تمرکز و شناخت از خود، قیاس گویا با خالق و ارتباط با او؛ انت الذی ... اناالذی ... .
عرفه آمد و من هنوزدرکوچه پس کوچه های تنگ و تاریک دلم سرگردانم....هنوز دلتنگم و هنوز غریب....
روزعرفه در راه است و حضور صاحب الزمان در عرفه قطعی است. نگاه منتظر کدامین حاجی عید وصال را پیش از عید قربان جشن خواهد گرفت؟!.....
خوشا به حال حاجیانی که امسال خانه خدا را طواف میکنند. آخر کعبه، بیت الله است. کعبه، خانه رب السماوات و الارض است. کعبه، خانه ملک العرش است. خانه ای که جلال و جبروتش دلهای سلاطین عالم را می لرزاند و هیبت و شکوهش انبیاء و مرسلین را در برابر خود به خاک افکنده و به خضوع وبندگی وادار نموده است!
امسال هم عرفه، اجازه ندادند عرفات باشم....نتوانستم همنفس با فرشتگان و همصدا با مولایم در بهترین سرزمین"عرفات" نیایش کنم........
عرفه روز دعاست.خداخودبه دعا امر فرمودند و به اجابت ،ضمانت.
چه دعایی باید کرد؟چه گفت؟چه خواست؟!!
نمی دانم......
واقعا نمی دانم........
اما :
ما را ز تو غیر از تو تمنایی نیست از دوست به جز دوست نمی باید خواست
لحظه لحظه قرار می رسد. قراری سالانه برای رسیدن به قرار دل. بعد از شب های قدر، روز عرفه حال و هوایی ویژه دارد. دعای عرفه و خدایی که در آن فرا می گیری و با او هم سخن می شوی، معبودی که در عرفه بی هیچ واسطهیی رخ به رخ و هم نفس توست و یگانه. او که لَیْسَ لِقَضآئِهِ دافِعٌ وَلا لِعَطائِهِ مانِعٌ بـراى قضا و حکماش جلوگیرى و براى عطا و بخششاش مانعى نیست.
عرفه فرصتی است برای بهره بردن از شیرینی و لذت نهفته در این دعای عارفانه و کم نظیر تا هم سخن با حسین (ع) در عرفه به نیایش پروردگار بنشینیم:
هُوَ لِلدَّعَواتِ سامِعٌ وَلِلْکُرُباتِ دافِعٌ وَلِلدَّرَجاتِ رافِعٌ وَلِلْجَبابِرَةِ قامِعٌ فَلا اِلهَ غَیْرُهُ. اوست که دعاها را شنواست و گـرفتاریها را برطرف کند و درجات را بالا برد و گردنکشان را ریشه کن سازد پس معبودى جز او نیست. . . .
فَاِنْ دَعَوْتُکَ اَجَبْتَنى وَاِنْ سَئَلْتُک َاَعْطَیْتَنى وَاِنْ اَطَعْتُکَ شَکَرْتَنى وَاِنْ شَکَرْتُکَ زِدْتَنى اگر بخوانمات پاسخام دهى و اگر بخواهم از توبهی من عطا کنى و اگر اطاعتات کنم قدردانى کنى و اگر سپاسگزاریات کنم بر من بیافزایى.