گیاهی تازه سر از خاک بر می آورد. کودکی برای نخستین بار دریا را می بیند. نهالی باران را تجربه می کند.صدایی در کوه می پیچد. نگاهی شالوده ای را به هم می ریزد. آوازی فضا را دگرگون می کند. در لبخندی دلی تسخیر می شود. غنچه ای تازه شکفته، محبت نور را می فهمد. پرنده بی هیچ تجربه ای مقصدش را می داند. عظمت عشق در لمسی معنا می گیرد. گریه پشت خنده می آید. خنده پشت گریه می آید.زمین در جذبه ای به سر می برد... خدا را نمی بینید؟